Rzeźba i rzeźba
Wernisaż wystawy – 09.06.2019 r (niedziela), godz. 17:00
Zapraszamy na wernisaż wystawy „RZEŹBA I RZEŹBA”, na której zaprezentujemy prace czterech autorów: Wiktora Gajdy, Ewy Michalskiej-Gawron, Piotra Gawron oraz Grzegorza Witka.
Wiktor Gajda
(ur. 6 marca 1938 r. w Toruniu) – polski rzeźbiarz, malarz, rysownik.
Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowni Artura Nacht-Samborskiego w latach 1956-1962. Pracuje w Warszawie i Stroniu Śląskim. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Poznaniu, Gdańsku, Szczecinie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum w Legnicy, Muzeum Okręgowym w Chełmie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku i kolekcjach prywatnych.
Ewa Gawron-Michalska
(ur. 1947 r. w Warszawie)
Studia na Wydziale Rzeźby w ASP w Warszawie w latach 1965 – 70. Dyplom w 1971 r. w pracowni prof. T. Łodziany. W latach 1969 – 71 studia w pracowni prof. A. Śledziewskiej. W latach 1973 – 92 należała do Pracowni Doświadczalnej Tkaniny Artystycznej. Brała udział w wystawach zbiorowych tkaniny m.in.: w 1973 r. w Berlinie i w Budapeszcie, w 1975 r. „Pokolenie XXX w Warszawie”, w 1977 r. „Małe Formy” w Warszawie, w latach 1985 i 1988 – Ogólnopolskie Wystawy Miniatur Tkackich w Łodzi. Nagrody: w 1972 r. – XI Debiut absolwentów ASP w Warszawie, w 1974 r. „I Quadrinnale Sztuki Użytkowej” w Erfurcie – wyróżnienie, w 1975 r. – „XXX-lecie zwycięstwa”, Zachęta, Warszawa – II nagroda, 1980 r. „Tkanina w naszym otoczeniu” – Łódź, wyróżnienie.
Piotr Gawron
Urodzony w 1943 r. w Bytomiu. W 1966 roku ukończył Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenera w Zakopanem. W 1972 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Zofii Demkowskiej na Wydziale Rzeźby. Od 1973 roku był pedagogiem na Wydziale Rzeźby. W 1994 roku otrzymał tytuł naukowy profesora. Uczestnicząc w licznych wystawach uzyskał szereg nagród: V Festiwal Sztuk Pięknych w Warszawie 1974 Złoty Medal, IV Biennale Sport w Sztuce Barcelona 1977 – II Nagroda, I Salon Zimowy Warszawa 1982 – Złoty Medal, I Triennale Rzeźby Portretowej Sopot 1986 r. – Srebrny Medal, VI Biennale Małych Form Rzeźbiarskich Poznań 1986 – Złoty Medal, I Międzynarodowe Biennale Medalierstwa Unikatowego Warszawa 1988 – Pierwsza Nagroda, VII Biennale Małych Form Rzeźbiarskich Poznań 1989 r. – Grand Prix, V Salon Zimowy Warszawa 1989 – Grand Prix. Jego prace znajdują się w zbiorach następujących muzeów: Muzeum Narodowe w Warszawie, British Museum, Muzeum im. Puszkina w Moskwie, Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, Muzeum w Chorzowie, Muzeum w Toruniu, Muzeum w Bydgoszczy, Muzeum w Białej Podlaskiej. Prezentował swoją twórczość na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych w kraju i za granicą.
Grzegorz Witek
Urodzony w 1976 roku w Ciężkowicach. 1966 r. ukończył PLSP w Tarnowie. 1991-1992 – stypendysta Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci. 1996-2001 studia na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie; dyplom z wyróżnieniem rektorskim w pracowni rzeźby prof. Adama Myjaka. Od 2002 roku praca dydaktyczna na Wydziale Rzeźby macierzystej uczelni (asystent prof. Jana Kucza, asystent prof. Piotra Gawrona). W 2003 roku otrzymał stypendium Ministra Kultury i Sztuki. W 2010 roku uzyskał stopień doktora, w 2016 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej – sztuki piękne. Od 2016 roku prowadzi samodzielnie pracownię rzeźby dla studentów I roku. Prezentował swoją twórczość na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in.: wyróżnienie za pracę „Rywale” – Międzynarodowy Olimpijski Konkurs Sztuki i Sportu, Lozanna (rzeźba eksponowana podczas Olimpiady w Sydney); nagroda za rzeźbę „Wehikuł Czasu”, Tarnowski Salon Zimowy, BWA, Tarnów; II nagroda w konkursie na opracowanie koncepcji projektowej pomnika Danuty Siedzikówny ps. „Inka” – Białystok. Autor wielu realizacji rzeźbiarskich.
